Doorgaan naar hoofdcontent

Kijken.

 
Op 17 december  stierf Kim Jong-il, de leider van Noord-Korea aan een hartaanval tijdens een treinreis, zo maakte de Noord-Koreaanse staatsomroep op 19 december 2011 bekend.
Enkele dagen na zijn dood werd door buitenlandse bronnen getwijfeld aan de doodsoorzaak.
En werd er bericht dat hij mogelijk thuis was overleden aan de gevolgen van een slepende ziekte.
Op 28 december, na drie dagen nationale rouw, werd hij met veel ceremonieel begraven.
Gadegeslagen door klaarblijkelijk sterk geëmotioneerde burgers langs de stoet, die zich hysterisch huilend op de kasseien wierpen.
Op deze dag lag het openbare leven in heel het land plat tijdens drie minuten stilte.
Het was, kortom, een schitterend toneelstuk.
Staatsmedia kondigden aan dat het lichaam van Kim permanent opgebaard zou worden in het Kumsusan-mausoleum in Pyongyang, naast dat van zijn vader.
Ook zouden er herdenkingstorens voor Kim Jong-il worden gebouwd en wordt zijn verjaardag, 16 februari, omgedoopt tot 'Dag van de Schijnende Ster'.
Op 15 februari 2012 kreeg hij postuum de eretitel 'Opperbevelhebber'.
De officiële verklaring was dat hij het leger van zijn land "langs het pad van overwinning en glorie" had geleid. Ook heeft hij "een onsterfelijke bijdrage geleverd aan de wereldvrede en stabiliteit", aldus het staatspersbureau KCNA.
Gisteren, tot slot, werd Kim uitgeroepen tot eeuwig algemeen secretaris van de Arbeiderspartij.
Veel eer voor een kleine man die samen met zijn vader Noord-Korea  tot een "perfecte" dictatuur maakte, waarin oppositie vrijwel uitgesloten was.
Tijdens de enorme persoonscultus die hem bij leven ten deel viel, kreeg de dictator een reeks eretitels.
Geliefde Leider, De zoon van de 21e eeuw, De redder van het vaderland, De zon van het socialisme, De onoverwinnelijke generaal, De vader aller Koreanen, De grootste man die ooit heeft geleefd, Hij die verscheen uit het licht van zon en maan.
En tot slot: De grootste heerser van Korea.
Die laatste lijkt de lading nog het best te dekken.
Op de website http://kimjongillookingatthings.tumblr.com heeft een Amerikaanse art director snapshots verzameld van 
‘Hij Die Verscheen Uit Het Licht Van De Zon En De maan’.
De site laat precies zien wat het belooft; foto’s van Kim Jong -il.
Die naar dingen kijkt.
Naar een keramische pot.
Kleding aan een wasrek.
Een stapel pikhouwelen.
Een uitstalling foeilelijke schoenen.
Op elke foto staat de Zon Van Het Socialisme nagenoeg uitdrukkingsloos met een grote zonnebril op naar al dat verdrietigs te kijken.
Steevast omringd door een entourage van wie in één oogopslag duidelijk is, dat het allemaal ja-knikkers zijn.
De site biedt een schitterend inkijkje in het echte leven van De zoon Van De 21e eeuw.
Dat belooft wat voor het leven van Kim Jong-ils, opvolger, een van diens zonen die het stokje inmiddels overnam.
Op naar een uitstalling plastic wasknijpers in vier kleuren.
Waar is de fotograaf?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echec

    Je leugens liggen nu op straat. Als de zon schijnt, worden ze hel verlicht. Regent het, dan worden ze slijmerig, als mos of alg. Niet alleen ik hoorde je leugens opnieuw. Hij hoorde het ook. Toch schaamde je je nergens voor. Geen enkele vraag heb je beantwoord. Geen enkele. Noch die van hem, noch die van mij. Je haalde letterlijk steeds je schouders op en liet drie zinnen rouleren: -daar heb ik al een keer iets over gezegd -ik heb geen zin om erover te praten -daar weet ik niets meer van. De armzalige munitie van een leugenaar. Die een schot hagel lost. Maar geen doel treft. Toen ik je lang aankeek, deed je er alles aan om mijn blik te ontwijken. Je nam slok na slok van je als stevig houvast meegebrachte fles water. Dorst had je niet. Grip had je nodig. Op jouw glibberige pad dat onvermijdelijk naar beneden leidde. Tegen al je verwachtingen in. Tegen al je duistere verachting in. Je waterfles was je schraag. Hij hielp je niet. Want o
Een reactie posten
Meer lezen

Vrij.

    Zoals je een gewonde duif zou optillen, Met alle voorzichtigheid die van je zachte handen een schep maakt. Zodat je zien zou waar de wond zit. Geronnen bloed, de witte botten zichtbaar in de rauwe wond. Zo. Zo zal het zijn als de schade schande wordt. Wanneer de schade tot schande wordt gemaakt. Die wond: een rotte plek in je ziel. Schuldenaar van de zonden van de anderen.   Zoals je mond wolkjes maakt op koude sneeuwdagen Wolkenadem door de vochtige kilte. Zo ijl ben je zelf geweest, onstoffelijk. Een schim van jezelf. Een gedaante, een droombeeld wellicht. Zo. Zo zal het zijn als de waarheid werkelijkheid wordt. En het getij van gevoel door je heen slaat als razend. Raakbaar word je. In plaats van onaanraakbaar. Je bent de duif die opgepakt wordt. Wiens wonden verzorgd worden. Al die gebroken botten heel. En de bestraffing. En de vergelding. Ze zullen met elke klapwiek van genezen vleugels verdwijnen.   Zo zal het zij
Een reactie posten
Meer lezen

Reptiel.

  Voor de aangekondigde dood klopt hij op de deur. Treedt binnen en neemt een stoel. Je hoeft hem niets te vragen. Hij legt zijn warme arm om je heen, kijkt je diep in je ogen en betuigt alvast zijn medeleven. Zijn hese stem maakt hem geloofwaardig. De weken daarna is hij steeds in de buurt. Als een schaduw lijkt hij jou te volgen. Het is of hij je observeert vanuit zijn comfortabele positie op die stoel in jouw woning. Terloops vraagt hij naar de dingen die zullen achterblijven. Het horloge. De klok. Het schilderij. Hij zal thee voor je maken in jouw eigen huis. Het weekend daarna komt hij weer. Tot en met de dood blijft hij komen. Zijn handen op de tafel gelegd. Werkeloos. De vingers spelend met een van de vele sigaretten die hij rookt. Zijn ogen ontwijken de jouwe. Je hoeft hem niets te vragen. Na een onaangekondigde dood is hij de eerste die op de deur klopt. Zwijgend veegt hij zijn voeten op jouw mat. Hij zal ruiken naar rotte herfstbladeren, regen
Een reactie posten
Meer lezen