Vandaag leerde ik eindelijk waar je heen gaat na de dood. Meisje M. vertelde het me, vanmorgen in bed. Met haar rug tegen me aan. Haar voetjes tussen mijn benen. Omdat de beste vriend van haar juffrouw van school is overleden, speelde ze gister al dood-zijn met de drie vriendinnetjes uit haar klas. In de speeltuin maakten ze van de glijbaan een doodskist, waar ze samengeperst twee aan twee om de beurt dood lagen te zijn. Dat betekende; ogen dicht, stil liggen en niet lachen. Het was niet moeilijk. Met grote ernst kweten ze zich om en om van hun taak. Vanmorgen zei Meisje M. dat haar knuffel was overleden. Daarbij toonde ze de versleten poes, die ze in de schemering omhoog hield boven de lakens. Hij zag er inderdaad slap en stil uit, zo hangend tussen haar twee vingers. 'Wat gebeurt er eigenlijk als je overleden bent?' vroeg ik, mijn neus in haar haren. Het was even stil. 'Dat weet ik eigenlijk niet' kwam toen opgewekt het ant
...and thank you for site-seeing!