De dag na Moederdag kuierden Meisje M. en ik na school door de stad, op zoek naar een kadootje. Na koffie, fris, een gratis gekneusde bonbon van de banketbakker en het op de inpaktafel van de Albert Heijn verpakken van een van de aangeschafte kado’s, liepen we terug naar waar de fiets stond. Daarbij passeerden we het Pauze-monument. Sinds 19 jaar stond het daar in het plantsoen, kaarsrecht omhoog wijzend naar de hemel. Opgericht door de Vereniging van Achterblijvenden. Bedoeld als gedenkplek voor mensen van wie een dierbare vermist is. Gehouwen uit hardsteen, bijna 3 meter hoog wezen de vier pilaren naar alle windstreken. Op de vloerplaat was een roos gegraveerd. En als je vanaf die roos omhoog keek langs de pilaren, dan keek je door het cirkelvormige dak door een ronde opening zo de hemel in. Het Pauze-monument verbeeldde precies dat wat het bedoelde te zijn: een ‘pauze’ in de grote zwaarte, die vermissing vormt in de levens van achterblijvers. Op het bankje vlak ervoo
...and thank you for site-seeing!