Welcome to the Luniverse

Meisje M. ontvangt veel visite aan huis. Soms is het een meisje van acht, dan weer een kleuter van net vier die komt spelen met poppenhuis, stiften, My Little Pony’s, kleurboeken, cd-speler, tent, prinsessenjurk of puzzels. Het patroon is hetzelfde. Meisje M. deelt de lakens uit. En de Barbies. ‘Jij mocht deze Barbies en dan mocht ik deze’, hoor ik vanaf mijn plekje op de bank. ‘Oké’ antwoordt dan opgewekt haar damesvisite. Daarna rolt Meisje M. de grote verkleedkist haar kamertje binnen. ‘Zullen we vadertje en moedertje spelen?’ is dan de vraag. De visite stemt in. Opdrachten geven en krijgen is een doodnormaal ritueel in deze kleine-meisjeswereld. Niemand stoort zich aan bazigheid, onderdanigheid, niet-luisteren, niet-opletten. Met het ene meisje wordt vooral veel gegiecheld, met de andere voornamelijk in stilte getekend. Meisje M. past zich als kwikzilver aan aan de visite. En de visite pas zich monter aan aan Meisje M. Het leven, en hoe het z

  Er zijn nagenoeg geen live-beelden van haar te vinden. En op de vele foto’s die van haar gemaakt zijn- sommigen gecompileerd tot filmpje- is een vrouw met diverse gezichten te zien. Eén gezicht dat vele kanten herbergt. Een mysterieuze persoonlijkheid. Violeta Parra was een Chileense zangeres en beeldend kunstenaar. Ze legde de basis voor La Nueva Canción Chilena - het nieuwe Chileense lied- dat zijn basis kent in de Chileense volksmuziek. Ze zorgde voor vernieuwing en blies het nieuw leven in. La Nueva Canción Chilena werd in de jaren '60 en vroege jaren '70 de muzikale stem van de sociaal-politieke beweging in Chili, die zijn invloed kreeg tot ver buiten Chili. Parra was de Edith Piaff van Chili. Precies op haar verjaardag in 1960 ontmoette zij voor het eerst Gilbert Favre, een jonge Zwitser en later muzikant, die voor antropologisch onderzoek in Latijns-Amerika terecht was gekomen.  Na onenigheid met de onderzoeksleider ging hij zijn eigen we