Welcome to the Luniverse

  Waartoe een leven in beslotenheid en eenzaamheid kan leiden, vertelt het gigantische levenswerk van Henry Darger. Henry Joseph Darger was een Amerikaanse zonderling. Na zijn dood in 1973 werd in de kamer die hij 43 jaar huurde en bewoonde een epos van enorme omvang gevonden. Het bestond uit meer dan vijftienduizend pagina’s beeld en tekst.  De titel? ‘The Story of the Vivian Girls, in What is known as the Realms of the Unreal, of the Glandeco-Angelinian War Storm, Caused by the Child Slave Rebellion’ . Metersbrede aquarellen waren het, aan twee zijden bewerkt. Is het het werk van een gek of van een genie?  Of van allebei? ‘The Story of the Vivian Girls’ vertelt het verhaal van Goed en Kwaad in gedetailleerde, fantasievolle en vaak gruwelijke beelden. Darger, die zijn vader en moeder jong verloor en zijn jeugd doorbracht in een gesticht,tekende zijn figuren niet zelf. Alle tienduizenden afbeeldingen op die duizenden pagina’s kopieerde hij met carbonpapi

  In het buitengedeelte van speeltuin was nog precies een plekje over op de driezits-loungebank. Ik ging zitten. Meisje M stoof weg, op zoek naar een step. Naast mij zaten twee moeders te roddelen. Ze bespraken een kennelijk zojuist beëindigde relatie van een bevriend stel van één van hen. De man in kwestie was vreemdgegaan, zo te horen. ‘ Wat voor type is het? ’ vroeg de langste van de twee vrouwen die naast me in de schaduw zaten. ‘ Een Hans Klok-type ’ antwoordde de ander. ‘ Met van dat geföhnde wilde haar, blond, van die manen zeg maar. En schoenen met kwastjes. En als hij een overhemd draagt, knoopjes altijd tot hier open ’. De hand met de trouwring wees tot ver onder de navel. “ Oh nee ’ zei de ander, ‘ een fout type dus? ’ ‘ Oh ja’ zei de ander met nauwelijks verhulde walging in haar stem waarmee ze diskreet probeerde te fluisteren. Ik spitste mijn oren. ‘ Al die tijd is hij vreemdgegaan. En zij zat thuis met Loïs’ . ‘ Jezus ’ sprak de an

  Wat na de dood is, weten we niet. Net zomin als we weten wat er voor onze geboorte was. Of waar we toen waren. Dat het gevoel voor iemand na de dood niet ophoudt, is een onontkoombaar, even mooi als pijnlijk feit. Richard Feynman, later een zeer invloedrijk natuurkundige, verloor in de lente van   1945 zijn 25-jarige vrouw Arline aan tuberculose. Anderhalf jaar later schreef Feynman een prachtige brief aan haar. De brief verzegelde hij in een envelop.  Die tot na zijn dood in   1988 ongeopend bleef. Dit is wat Feymnam schreef: October 17, 1946     D’Arline,     I adore you, sweetheart.     I know how much you like to hear that — but I don't only write it because you like it — I write it because it makes me warm all over inside to write it to you.     It is such a terribly long time since I last wrote to you — almost two years but I know you'll excuse me because you understand how I am, stubborn and realistic; and

    Dat voetbal oorlog is, vertelt het tragische verhaal van Andres Escobar. Vandaag precies negentien jaar geleden werd deze Colombiaanse voetballer, die uitkwam voor Atlético Nacional en het Colombiaanse nationale elftal, doodgeschoten. Hij was pas 27 jaar. Escobar maakte deel uit van een van de beste generatie spelers uit de geschiedenis van het Colombiaanse voetbal, samen met onder anderen middenvelder Carlos Valderrama en doelman René Higuita. Hij maakte zijn debuut voor de nationale ploeg op 30 maart 1988 in de met 3-0 gewonnen vriendschappelijke wedstrijd tegen Canada in Armenia. Zijn dood was waarschijnlijk bedoeld als vergelding voor een domme fout die hij maakte. Op het WK in de Verenigde Staten in 1994 maakte Escobar  een doelpunt in eigen goal bij  een wedstrijd tegen de Verenigde Staten. Door dit eigen doelpunt verloor Colombia met 2-1 en was het land in de eerste ronde uitgeschakeld. Escobar zelf weigerde daags na de fatale goal te zwelgen in