Ze hadden er duidelijk helemaal geen zin in. De twee vrouwen die in de hoofdstad van Midden Nederland op de kop van de Springweg in de hippe kinderkledingwinkel de clientèle in ogenschouw namen. In de volgestouwde, wat duistere winkel vol met ‘de tofste kinderkledingmerken’ , waarvan de prijskaartjes meestentijds minstens drie cijfers voor de komma telden, stonden ze landerig bij de kassa. De gefluisterde bemerking van mijn dochter of ik haar nou alweer een kringloopwinkel had laten betreden, was exemplarisch voor het hele Umfeld . Op mijn vraag aan de uitbaatsters of er ook -zoals gelezen in de krant- een outlet was, wees de éen verveeld door de openstaande deur naar buiten, de straat over. “Ja, daar’,was het wat boze antwoord. Toen ik de pas erin zette naar buiten, werden de dames plots ongedurig. ‘Ja wácht’ , zeiden ze, als was ik een arrestant, ‘want wij moeten mee’. Het plat Utrechts klonk was de spreekwoordelijke modderschuit, waarvan de winkel -voorheen een pareltje
...and thank you for site-seeing!