Zoals je een gewonde duif zou optillen,
Met alle voorzichtigheid die van je zachte handen een schep maakt.
Zodat je zien zou waar de wond zit.
Geronnen bloed, de witte botten zichtbaar in de rauwe wond.
Zo.
Zo zal het zijn als de schade schande wordt.
Wanneer de schade tot schande wordt gemaakt.
Die wond: een rotte plek in je ziel.
Schuldenaar van de zonden van de anderen.
Zoals je mond wolkjes maakt op koude sneeuwdagen
Wolkenadem door de vochtige kilte.
Zo ijl ben je zelf geweest, onstoffelijk.
Een schim van jezelf.
Een gedaante, een droombeeld wellicht.
Zo.
Zo zal het zijn als de waarheid werkelijkheid wordt.
En het getij van gevoel door je heen slaat als razend.
Raakbaar word je.
In plaats van onaanraakbaar.
Je bent de duif die opgepakt wordt. Wiens wonden verzorgd
worden.
Al die gebroken botten heel.
En de bestraffing.
En de vergelding.
Ze zullen met elke klapwiek van genezen vleugels verdwijnen.
Zo zal het zijn.
Niet jij.
Maar zij.
Zullen branden.
Als nooit tevoren.
Reacties
Een reactie posten