Doorgaan naar hoofdcontent

Afhankelijk

 
Je hele leven ophangen aan een man is nooit verstandig.
Hem álles laten regelen, van je huis tot de administratie, is helemaal niet slim.
Zo vertelt in elk geval het verhaal van ex-Luv zangeres José Hoebee.
Afgelopen  juni overleed haar man.
Plots bleek na diens dood, dat er niets geregeld was.
Sterker nog; de zangeres die met Luv al meer dan dertig jaar met onregelmatige tussenpozen aan de weg timmert, twee grote hits scoorde en enkele jaren geleden voor een realitysoap nog een vorstelijke gage opstreek, bleek geen rooie cent te hebben. Daarnaast was echtgenoot Will Hoebee ook niet onbemiddeld. 
De muziekproducer werkte samen met artiesten als Benny Neyman, Saskia & Serge en Nana Mouskouri.
Over de reden van het voor haar zo onverwachte faillissement zwijgt de kersverse weduwe.
Maar de financiële nood bleek na de dood van haar man zo acuut en zo extreem, dat ze per direct hun woning in het Belgische Lommel moest verlaten.
Clueless was José over de administratie van haarzelf, haar 26-jarige zoon en die van haar man.
Tot ze na diens dood noodgedwongen voor het eerst van haar leven eens een mapje of twee, drie opensloeg.
Ze bleek zo immens failliet dat Viola Holt –bij monde van De Telegraaf natuurlijk- per ommegaande een huis in Nederland regelde.
Voor maximaal 500 euro huur per maand.
Inmiddels wordt Hoebee door vrienden financieel bijgestaan. "Viola Holt regelde een huis voor mij en mijn zoon en componist Harry van Hoof stuurde een mail rond naar onder andere André van Duin, Ron Brandsteder en Patty Brard."
Dat ze niets van haar recente geschiedenis heeft geleerd, deelt José ook ruimhartig met de bladen.
 "Gelukkig heb ik mijn zoon Tim, de schat. Hij regelt alles thuis. Ik ben geen dag alleen geweest in mijn leven en ben ontzettend afhankelijk. Voor Tim ga ik door. Als je aan mij vraagt voor wie ik opsta, is het voor mijn kind."
De 26-jarige zoon helpt volgens Hoebee waar hij maar kan. 
"Hij regelt de verhuizing, alle administratieve rompslomp. Hij heeft als het ware de rol van zijn vader op zich genomen."
Kijk. 
Dat zijn nou een verstandige beslissingen.
Gewoon de mapjes dichtslaan na je appelflauwte en ze doorschuiven naar de volgende persoon in je leven.
Je zoon.
Die de rol van de vader op zich neemt.
Sterkte, José.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echec

    Je leugens liggen nu op straat. Als de zon schijnt, worden ze hel verlicht. Regent het, dan worden ze slijmerig, als mos of alg. Niet alleen ik hoorde je leugens opnieuw. Hij hoorde het ook. Toch schaamde je je nergens voor. Geen enkele vraag heb je beantwoord. Geen enkele. Noch die van hem, noch die van mij. Je haalde letterlijk steeds je schouders op en liet drie zinnen rouleren: -daar heb ik al een keer iets over gezegd -ik heb geen zin om erover te praten -daar weet ik niets meer van. De armzalige munitie van een leugenaar. Die een schot hagel lost. Maar geen doel treft. Toen ik je lang aankeek, deed je er alles aan om mijn blik te ontwijken. Je nam slok na slok van je als stevig houvast meegebrachte fles water. Dorst had je niet. Grip had je nodig. Op jouw glibberige pad dat onvermijdelijk naar beneden leidde. Tegen al je verwachtingen in. Tegen al je duistere verachting in. Je waterfles was je schraag. Hij hielp je niet. Want o
Een reactie posten
Meer lezen

Vrij.

    Zoals je een gewonde duif zou optillen, Met alle voorzichtigheid die van je zachte handen een schep maakt. Zodat je zien zou waar de wond zit. Geronnen bloed, de witte botten zichtbaar in de rauwe wond. Zo. Zo zal het zijn als de schade schande wordt. Wanneer de schade tot schande wordt gemaakt. Die wond: een rotte plek in je ziel. Schuldenaar van de zonden van de anderen.   Zoals je mond wolkjes maakt op koude sneeuwdagen Wolkenadem door de vochtige kilte. Zo ijl ben je zelf geweest, onstoffelijk. Een schim van jezelf. Een gedaante, een droombeeld wellicht. Zo. Zo zal het zijn als de waarheid werkelijkheid wordt. En het getij van gevoel door je heen slaat als razend. Raakbaar word je. In plaats van onaanraakbaar. Je bent de duif die opgepakt wordt. Wiens wonden verzorgd worden. Al die gebroken botten heel. En de bestraffing. En de vergelding. Ze zullen met elke klapwiek van genezen vleugels verdwijnen.   Zo zal het zij
Een reactie posten
Meer lezen

Reptiel.

  Voor de aangekondigde dood klopt hij op de deur. Treedt binnen en neemt een stoel. Je hoeft hem niets te vragen. Hij legt zijn warme arm om je heen, kijkt je diep in je ogen en betuigt alvast zijn medeleven. Zijn hese stem maakt hem geloofwaardig. De weken daarna is hij steeds in de buurt. Als een schaduw lijkt hij jou te volgen. Het is of hij je observeert vanuit zijn comfortabele positie op die stoel in jouw woning. Terloops vraagt hij naar de dingen die zullen achterblijven. Het horloge. De klok. Het schilderij. Hij zal thee voor je maken in jouw eigen huis. Het weekend daarna komt hij weer. Tot en met de dood blijft hij komen. Zijn handen op de tafel gelegd. Werkeloos. De vingers spelend met een van de vele sigaretten die hij rookt. Zijn ogen ontwijken de jouwe. Je hoeft hem niets te vragen. Na een onaangekondigde dood is hij de eerste die op de deur klopt. Zwijgend veegt hij zijn voeten op jouw mat. Hij zal ruiken naar rotte herfstbladeren, regen
Een reactie posten
Meer lezen