Doorgaan naar hoofdcontent

Liegen.

 

De waarheid verdraaien komt vaak voor.
Keihard liegen ook.
Defensie staat er om bekend.
Regelmatig laat dit- als een bastion bewaakte- ministerie een perscommuniqué uitgaan.
Waarin onjuistheden staan.
Aantoonbare onjuistheden.
Maar je moet van zeer goede huize komen, wil je het gelijk wat je hebt, ook krijgen.
Als het om Defensie gaat.
Vorige week is, na een jarenlange speurtocht, op de voormalige Nederlandse legerbasis in Srebrenica een vergeten noodgraf gevonden.
Met daarin vijf lichamen.
Het gaat om vier volwassenen en een baby.
De slachtoffers zijn daar -vlak voor de val van de Moslimenclave in 1995- begraven door Nederlandse militairen.
Die hadden hun handen vol aan de doodsbange moslims die op de vlucht voor de Serviërs hun toevlucht hadden gezocht bij Dutchbat-kamp.
Het had weinig zin; mensen stierven door gebrek aan voedsel, water en medicijnen.
Vijf van hen, een oudere vrouw, een meisje, twee oudere mannen en een baby werden dan ook door Nederlandse militairen op het terrein van de enclave begraven. 
Vlak daarna viel de stad Srebrenica.
De Nederlandse militairen verlieten Bosnië.
En een gruwelijke massaslachting door de Serviers volgde.
In 2009 vragen nabestaanden van de vijf doden aan ex-militairen van Dutchbat waar het graf exact is.
Tien oud-Dutchbatters  -jongens toen, mannen nu- gaan samen met IKV Pax Christi op zoek naar de plek.
Zodat een herbegrafenis kan plaatshebben.
En de nabestaanden fatsoenlijk kunnen rouwen, zeventien jaar te laat.
Dan komt Defensie op de hoek.
Stukken over het tijdelijke graf van de vijf mensen die in 1995 stierven, zijn ‘verdwenen’.
Helpen kan Defensie dus niet.
Helpen zal Defensie dus niet.
En verdere medewerking wordt categorisch geweigerd.
Een van de oud-Dutchbatters spant een rechtszaak aan tegen het ministerie.
En kijk.
Daar komt het stoerste ministerie van Nederland toch met vijf foto’s uit 1995 over de brug.
Het betreft beelden van het terrein in de enclave waar de lichamen werden begraven.
Op basis van die foto’s bepalen de oud-militairen de waarschijnlijke lokatie van die vijf lichamen.
Vorige week werd op die plek gegraven.
En vorige week werden op precies die lokatie de vijf lichamen gevonden.
Met dank aan het ministerie van Defensie.
Of zullen we die vesting in het vervolg maar het Ministerie van Defensief noemen?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Echec

    Je leugens liggen nu op straat. Als de zon schijnt, worden ze hel verlicht. Regent het, dan worden ze slijmerig, als mos of alg. Niet alleen ik hoorde je leugens opnieuw. Hij hoorde het ook. Toch schaamde je je nergens voor. Geen enkele vraag heb je beantwoord. Geen enkele. Noch die van hem, noch die van mij. Je haalde letterlijk steeds je schouders op en liet drie zinnen rouleren: -daar heb ik al een keer iets over gezegd -ik heb geen zin om erover te praten -daar weet ik niets meer van. De armzalige munitie van een leugenaar. Die een schot hagel lost. Maar geen doel treft. Toen ik je lang aankeek, deed je er alles aan om mijn blik te ontwijken. Je nam slok na slok van je als stevig houvast meegebrachte fles water. Dorst had je niet. Grip had je nodig. Op jouw glibberige pad dat onvermijdelijk naar beneden leidde. Tegen al je verwachtingen in. Tegen al je duistere verachting in. Je waterfles was je schraag. Hij hielp je niet. Want o
Een reactie posten
Meer lezen

Vrij.

    Zoals je een gewonde duif zou optillen, Met alle voorzichtigheid die van je zachte handen een schep maakt. Zodat je zien zou waar de wond zit. Geronnen bloed, de witte botten zichtbaar in de rauwe wond. Zo. Zo zal het zijn als de schade schande wordt. Wanneer de schade tot schande wordt gemaakt. Die wond: een rotte plek in je ziel. Schuldenaar van de zonden van de anderen.   Zoals je mond wolkjes maakt op koude sneeuwdagen Wolkenadem door de vochtige kilte. Zo ijl ben je zelf geweest, onstoffelijk. Een schim van jezelf. Een gedaante, een droombeeld wellicht. Zo. Zo zal het zijn als de waarheid werkelijkheid wordt. En het getij van gevoel door je heen slaat als razend. Raakbaar word je. In plaats van onaanraakbaar. Je bent de duif die opgepakt wordt. Wiens wonden verzorgd worden. Al die gebroken botten heel. En de bestraffing. En de vergelding. Ze zullen met elke klapwiek van genezen vleugels verdwijnen.   Zo zal het zij
Een reactie posten
Meer lezen

Reptiel.

  Voor de aangekondigde dood klopt hij op de deur. Treedt binnen en neemt een stoel. Je hoeft hem niets te vragen. Hij legt zijn warme arm om je heen, kijkt je diep in je ogen en betuigt alvast zijn medeleven. Zijn hese stem maakt hem geloofwaardig. De weken daarna is hij steeds in de buurt. Als een schaduw lijkt hij jou te volgen. Het is of hij je observeert vanuit zijn comfortabele positie op die stoel in jouw woning. Terloops vraagt hij naar de dingen die zullen achterblijven. Het horloge. De klok. Het schilderij. Hij zal thee voor je maken in jouw eigen huis. Het weekend daarna komt hij weer. Tot en met de dood blijft hij komen. Zijn handen op de tafel gelegd. Werkeloos. De vingers spelend met een van de vele sigaretten die hij rookt. Zijn ogen ontwijken de jouwe. Je hoeft hem niets te vragen. Na een onaangekondigde dood is hij de eerste die op de deur klopt. Zwijgend veegt hij zijn voeten op jouw mat. Hij zal ruiken naar rotte herfstbladeren, regen
Een reactie posten
Meer lezen