Deze dagen sliep ik in het bed van iemand
anders.
Ik keek naar de duif op het nest.
At chips en broodjes in bed, keek een film
waarnaar ik lang had verlangd met acteur
Tommy Lee Jones in de hoofdrol.
Aaide de zwarte poes die blij was dat ik thuis
was.
Keek naar de nieuwe planten op het balkon.
Hield zijn hand losjes vast.
Stak kaarsen aan en at salade en vis.
Ik huilde om de dood van mijn moeder.
Ik huilde om het gemis van haar.
Voelde hoe zijn handen mijn rug streelden tot
ik gewichtloos werd en wegzweefde.
Ik probeerde ruim een uur te converseren in
het Spaans.
Zomaar. Om te oefenen.
Dit is wat ik zei: ‘Mis lágrimas son un regalo
para ti’.
Ik zal nooit zijn reactie vergeten.
Daarna danste ik met hem in mijn huiskamer.
Deze dagen schreef ik een stuk op mijn
computer.
Een lang stuk.
Ik luisterde naar de Mattheus Passion.
Ik kleurde met acrylverf geconcentreerd de
tekeningen van Meisje M in, die ze maakte in het prentenboek dat we samen aan
het creëren zijn.
Ik dacht na over al mijn vrienden.
En waar ze zijn.
Ik dronk koffie en keek naar dieren in een
wei.
Ik liet mijn laarzen lopen over bospaden,
langs takken en konijnenholen.
Ik was geen moment alleen.
Ik zag een aflevering van de serie die ik
volg.
Ik wachtte op de start van de week.
Toen die kwam, verfde ik, luisterde naar
muziek, dronk thee en huilde om de dood van mijn moeder.
Meisje M. keert straks terug naar huis.
Haar huis.
Bij mij.
Reacties
Een reactie posten