De met balpen op de grauwwitte muur van het damestoilet geschreven
mededeling.
In blauwe blokletters stond er: ‘En toch hou ik van je’.
Het woordje ‘toch’ deed het hem.
In die vier letters lag een hele wereld aan relatieperikelen
besloten.
Wie ‘ik hou van je’ combineert met het woordje ‘toch’ verklaart
niet alleen de liefde.
Die deelt meteen mee dat de strijdbijl begraven en de oorlog ten
einde is.
In dat ‘toch’ op dat vieze toilet zaten meisjestranen.
En een zwaar hart.
Een hoofd dat tot brekens toe gewikt en gewogen heeft.
En besloten heeft dat alles vergeven en vergeten moet zijn.
‘Toch’ opende opnieuw een deur, hopelijk naar andermans hart die
tweede kans verdiend heeft.
Ondanks alles.
Reacties
Een reactie posten