Ik herinner me dingen.
Het bordje met de barst.
De schroeven in de trapleuning.
Hoe het licht de woonkamer in viel.
De stilte.
De leugens.
Het plotselinge lawaai.
De stiltes.
Ik herinner me de klok aan de muur, de kleur
van de mat.
De geur van de weilanden.
De tuin, de stilte.
De leugens.
De stiltes.
Nu is alles weg.
En ik leef.
Ik leef godzijdank een ander leven.
Er wordt zorgvuldig naar mij gekeken.
Iemand let op mij.
Er is liefde in een hoge mate van concentratie
en aandacht.
Ik herinner me dingen.
De nachten.
De ongewone zuiverheid van de dingen.
Het liggen op het vloerkleed.
De stiltes.
Het lachen.
De liefdevolle tederheid.
Het schaaltje met de warme broodjes.
Hoe het licht op mijn gezicht viel.
De eerste keer weer naar een danstent.
Voorzichtige schreden terug naar een leven.
Er zijn leugens.
Er is veel verdriet.
Ik herinner me dingen.
Een leven van vroeger.
Ver voor die tijd.
Het keert terug.
Het is aan het terugkeren.
Het is teruggekeerd.
En hoe.
Reacties
Een reactie posten