Een arts leerde me
het universum te vragen wat je nodig hebt. Te bidden, zo je wilt.
Hij was een eerlijke
man. Maar niet helemaal eerlijk.
Een lover leerde
mij de kunst helemaal bij iemand naar binnen te kijken.
Hij was adembenemend
mooi.
Toch was hijzelf een oneerlijk mens.
Een moeder bracht mij
respect en ontzag voor de natuur bij.
Ze deed haar uiterste
best.
Maar ze was een
gebroken vrouw.
Een vriendin wees me
er op, dat ik het aan de vriendschap verplicht was alles met haar te delen.
Ze deelde alles met
mij.
Ik wilde haar niets
vertellen.
Een leraar leerde ons
niets.
Ook niet toen ik er
specifiek om vroeg.
Het was een tactiek,
zei hij.
Hij leek een onzeker
mens.
Iemand zei dat hij me
onvoorwaardelijke liefde zou leren kennen.
Hij verbrak meerdere
malen zijn belofte.
Hij hield veel van
mij. Hij was een onvolkomen mens.
Ik heb tegen veel
mensen gezegd dat ik van ze hield.
Ik hield ook van ze.
Ik hou nog steeds van
ze.
Toch zie ik ze niet
meer.
Ik ben geen haar
beter.
Geen haar.
Reacties
Een reactie posten