Als je je ooit, op een grijze dag, verloren voelt in een grote stad, alleen tussen mensen die niet op of om kijken, maak dan een wandeling.
Kies je weg zorgvuldig langs een smal wandelpad
Waar je elkaar nauwelijks passeren kunt.
Zodat de een of de ander nog voor het voorbij komen oogcontact zal maken.
Om hond, wandelstok of voeten doenlijk te laten passeren.
Stoppen zul je en je ogen zullen automatisch die van de tegenligger zoeken.
Voor je zal een mens staan, de ogen gericht op de jouwe.
Het gezicht vriendelijk, de stem zacht.
Hallo zul je jezelf horen zeggen en de ander groet je terug.
Dan buigen jullie lichamen zich ietsjes zijwaarts vanaf de schouders. Smal maak je je. Met plezier.
Voor de ander, die jou eventjes zag.
En die diens wandeling vervolgt zoals jij.
Met een licht hart.
En een kleine, nauwelijks zichtbare glimlach op de snuit.
Reacties
Een reactie posten