Er is iets niet in orde.
Iets is
er grondig mis.
Verschoven is een rangschikking.
Een volgorde is door elkaar geschud.
Mijn vader is een maand geleden gestorven.
En sindsdien klopt mijn hart voor twee.
Hard en luid maar rustig bonkt mijn hart in
mijn borstkas.
Ik tel de slagen.
Nooit eerder deed ik dat.
Ik voel mijn hartslag resoneren in alles in
mij.
Ik leef, ik leef, ik leef bonkt mijn bloed op
het ritme van mijn hartenklop
tegen mijn binnenste.
Toch is iets niet in orde.
Want hoewel ik leef, is mijn vader er niet
meer.
De opstelling klopt niet.
De structuur van de dingen is weg.
De verdeling is door elkaar gegooid en de
schikking van de zaken van het leven is voorgoed veranderd.
Ik zit en ik luister slechts.
Steeds opnieuw ontdek ik hetzelfde: het is erg
stil in mij.
Ik hoor mijn hart, het bloed ruist in mijn
oren.
Dat is het
Zo rustig was ik nooit.
En dat is niet in orde.
Ik herinner me alles.
Tot de laatste hartslag van mijn vader aan
toe.
Een zachte pulserende golf was het, die langs mijn vingers duwde die zijn
pols voelden.
En daarna was er niets meer.
Alleen veel stilte.
Er is iets niet in orde.
Mijn vader is een maand geleden gestorven.
Dat is hartgrondig mis.
Reacties
Een reactie posten