De dood maakt geen
verschil.
Hij pakt wie hij wil.
Eergisteren de vader
van iemand zeer dichtbij.
Eigenlijk mijn tweede
‘zussie’.
Ook al heb ik er in
het echt maar één.
De dood vraagt niks.
Niet of je er klaar
voor bent.
Niet of hij wachten
zal.
Eerder komen moet.
Je nog sparen wil.
Niks.
Wees er maar klaar
voor.
Voor de dood.
Want de dood neemt
vaders af van dochters.
Ook vaders die nooit
wisten hoe vader te zijn.
En die hun kind na de
dood achterlaten met duizend onbeantwoorde vragen.
De dood grijpt
moeders van hele kleine kinderen.
Die heel goed weten
hoe moeder te zijn.
En die hun kind na de
dood achterlaten met duizend onbeantwoorde vragen.
Wees er maar klaar
voor.
De dood vertelt niks.
Niet wanneer hij
komt.
Niet of hij nog
wachten zal.
Mededogen is wat we
nodig hebben.
Voor de mensen die
stierven nog voor hun leven af was.
Nog voor ze wisten
wat mens-zijn was.
Erger nog; nét voor
ze wisten wat mens-zijn was.
Mededogen hebben we
nodig.
Fatsoen.
En veel
vergevingsgezindheid.
Voor alle mensen die
je lief hebt.
Of die zeggen dat ze
jou liefhebben, zonder dat ze weten hoe dat moet.
Vergeef ze alles.
Jij, met je boze aard
en je kleine hartje.
Binnenkort ben
jijzelf aan de beurt.
Let maar op.
Ergens wordt er
afgeteld.
Van daar.
Naar hier.
De dood maakt geen
verschil.
Hij pakt wie hij wil.
Reacties
Een reactie posten