Nog voor Marco Borsato was uitgevonden, had Italiƫ Riccardo Cocciante al.
Deze zanger met het hese stemgeluid werd in 1946 geboren in Frankrijk, verhuisde op zijn elfde naar Rome en ontwikkelde zich daar als autodidact tot een van de succesvolste zangers in het Italiaanse taalgebied.
Niet gehinderd door zijn uiterlijk -dat het midden houdt tussen Dennie Christian en een van de kleurrijke figuranten uit The Lord Of the Rings- zong Cocciante inmiddels bijna 40 albums vol met voornamelijk prachtige ballads.
Zijn bekendste plaat is ‘Sincerita’ uit 1983, waarmee hij internationaal doorbrak.
Toen mijn vriendin K. voor weekblad V. begin jaren negentig als journaliste de voor mij jaloersmakende kans kreeg de zanger te interviewen, deed ze mij daarna even minutieus als bruut verslag van de ontmoeting.
Cocciante was toen bijna even oud als ik nu ben.
‘Hij kwam tot hier’ begon K. twintig jaar geleden haar betoog.
Ze wees net iets boven haar heupbot.
‘En hij droeg enkellaarzen met een hele hoge hak’.
‘Zoals Prince, zeg maar?’ vroeg ik verschrikt.
‘Zoals Prince, zeg maar’ kwam het kordate antwoord.
Voort ging het verslag.
Cocciante verstond nauwelijks Engels, had een kapsel als een schuurspons en had- om het Engelstalige grondgebied aan zijn voeten te krijgen –zijn Italiaanse naam volledig verbasterd.
Bij het handen schudden had hij zich namelijk niet voorgesteld aan K. Als Riekardo Kotsjieante.
Maar als Ritsjart Kohentie.
Ik moest even slikken.
Ritsjart Kohentie...
Op zijn Engels?
Toen kwam er een einde aan de kwelling.
Want uit haar tas haalde K. een cassettebandje van de platenmaatschappij van Cocciante.
Opgestuurd om de journaliste voor het interview kennis te laten maken met de liedjes op de nieuwe LP.
En daar, in blauw handschrift, had Ritsjart Kohentie een boodschap aan mij geschreven.
Op verzoek van K.
‘Pour LĆ©ontine’ stond er.
En daaronder:
‘Love, Riccardo Cocciante’.
Het was tot dan toe het allermooiste kado dat ik ooit in mijn leven kreeg.
En als ik naar zijn muziek luister en zijn stem hoor, denk ik nooit aan de virtuele schets die K. van hem gaf.
Ik hoor alleen die prachtige stem.
Die woorden.
Het hard en het zacht.
Ja.
Van Ritsjart Kohentie is er maar een.
Reacties
Een reactie posten