Tussen het slapen en het waken valt de werkelijkheid plotseling samen met de winterschemering in de kamer. Stil ligt je lichaam terwijl het luistert naar het denken dat langzaam aanzwelt. Je gedachten zijn vlaggen met rafelranden die klapperen in een onhoorbare stevige wind. Ze zijn een koord dat tikt tegen een mast. Het hinderlijk aanlopen van een fietswiel tegen het eigen spatbord. Alleen als je gaat bewegen, luwt de storm. En zit je op de bedrand, kort, naar de tijd op de klok te kijken. Vroeg in de ochtend. Maar te laat voor alles. Zo is opnieuw gebleken.
Elke keer als ik die clip zie, sta ik denkbeeldig onmiddellijk in die geweldige discotheek onder het Stadhuis in Utrecht. Het is het begin van de jaren negentig. En Salt-N-Pepa hebben het nummer ‘Tramp’ uitgebracht, enkele jaren ervoor. De hiphopgroep, die uit drie meiden bestaat, krijgt echter wereldwijd succes met de B-kant van 'Tramp’. Deze hit ‘Push it’ is een van de eerste hiphopbeats die ik in Fellini hoorde. In die nachtclub waren veel eerste keren voor mij. Niet alleen werd er op donderdagavonden geweldige salsa- en latinmuziek gedraaid. Ook hoorde ik er de definitieve overgang van disco, soul en funk naar hip hop. En later naar electrobeats als trance en hard-bop, vervolgens ten slotte naar house. Deze jaren, zo bleek later, waren een snijpunt in de tijd waarin mode en muziek definitief veranderden. Drie avonden per week was ik in Fellini te vinden. Soms met een grote groep vrienden, soms met vriendinnen, bij gelegenheid alleen. Net als nu was ik ...