Tussen het slapen en het waken valt de werkelijkheid plotseling samen met de winterschemering in de kamer. Stil ligt je lichaam terwijl het luistert naar het denken dat langzaam aanzwelt. Je gedachten zijn vlaggen met rafelranden die klapperen in een onhoorbare stevige wind. Ze zijn een koord dat tikt tegen een mast. Het hinderlijk aanlopen van een fietswiel tegen het eigen spatbord. Alleen als je gaat bewegen, luwt de storm. En zit je op de bedrand, kort, naar de tijd op de klok te kijken. Vroeg in de ochtend. Maar te laat voor alles. Zo is opnieuw gebleken.
...and thank you for site-seeing!