Vanmorgen Meisje M. naar
school gebracht.
Vrolijk zingend zat ze
achterin.
Toen startte ineens de
volgende conversatie:
M: Jij woonde ook in huis
van papa, eerst...
ik: ja, mama woonde daar
eerst ook, met papa en Mauri.
M; jij ruzie gemaakt.
ik: nou, mama had niet
ruzie gemaakt, maar papa en mama vonden elkaar niet meer zo lief. En toen
gingen papa en mama samen steeds ruzie maken. En toen was het niet meer leuk.
En toen ging mama in het andere huis wonen....( stilte) ...en hoe gaat het nu
tussen papa en mama; maken die nog ruzie?
M: Nee! Sijn blij!
ik ; Ja. papa en mama
maken geen ruzie meer, en zo gaat het goed met papa én met mama én met jou.
M; Ja.
ik; Daarom is het beter
dat mama in het huis van mama woont en papa in het huis van papa woont. Maar
toen mama nog bij papa woonde was het soms wel moeilijk he?
M; Ik was alleen.
ik; Voelde jij je alleen?
M; Ja.
ik:Dat is verdrietig he,
als je je alleen voelt.
M; Ja. Ik was zielig.
ik; Ja. dat was niet leuk
allemaal... en nu? Voel je je nu verdrietig?
M; Nee. Ik hou niet van
donker.
Ik: Hou je niet van
donker? Niet van donker in je slaapkamer?
M: Nee, van verdrietig.
L: Als je verdrietig
bent, dan voelt het alsof het donker is?
M; Ja. Licht is leuker.

Reacties
Een reactie posten