Doorgaan naar hoofdcontent

Musea


 

Ooit droomde ik enkele malen exact hetzelfde.
Op een grote vlakte droom-wandelde ik langs manshoge bomen. In elk van die bomen zat een holte. Waarin-zo zag ik in die terugkerende droom- dode lichamen werden geplaatst. Ze werden er met de voeten eerst in neergelaten, via het gat. Waarna de stijve lichamen vanzelf naar beneden zakten in de holte.

Ik droomde veel, vroeger. Ook dromen die steeds terugkeerden. Maar deze stopte gelukkig na een keer of vier.

Gister ontving ik van M. op de stoep voor haar huis een van de prachtigste giften die ze me ooit gaf. M. reisde veel in haar leven.
Haar woning is een museum vol schatten uit Egypte, Griekenland, India, Indonesië . Haar geheugen een databank vol gedetailleerde verhalen uit een wereld die niet meer bestaat.
Ze geeft mij en Meisje M. met regelmaat een stuk uit haar prachtige verzamelingen; een handbeschilderd doosje van gelakt papier maché, Een turquoise stenen scarabee. Een zilveren speld in de vorm van een orchidee.

Gister gaf ze mij plotseling een hoornen vogeltje.
De rug gekromd, de snavel naar de tenen toe gebogen, is het vogeltje van een ontroerende schoonheid. Ik was verbaasd over dit fantastische cadeau. Want ik hou zo van vogels. Kleine boodschappers zijn het tussen Hier en Daar. Levend tussen hemel en aarde belichamen ze de ziel. 

Ik  vroeg M. naar de herkomst van dit bijzondere vogeltje.
Het kwam uit Sulawesi, het Indonesische eiland Celebes. Waar M. het in de jaren vijftig zelf had gekocht. ‘ Ik was 44 jaar toen’ zei ze. ‘maar de mensen van wie ik het kocht waren zelf al heel oud, bijna 80 jaar. Dus waarschijnlijk is dit vogeltje echt heel oud. I want you to have it. It will make me happy to know it is with you’.

Ze vertelde over de gebruiken van de mensen op Celebes. Een ervan deed mijn mond openvallen. Op Zuid Sulawesi bestaat een bijzonder en voor ons Europeanen wat macaber begrafenisritueel. Vroeger hadden de bewoners daar de gewoonte om overleden baby’s die nog geen tandjes hadden, te begraven in een verticale holte in bomen. Naar verloop van tijd groeide de boom om het lijkje heen. De gedachte hierachter was dat de boom de ziel van de kinderen zou beschermen tegen kwade geesten.

Op een stoep in Utrecht kwam ineens van alles bij elkaar. Van vogels die boodschappers zijn tot een onverklaard gebleven droom die werkelijk waar bleek te kunnen zijn.
Over tijd, ruimte en verstand heen, vliegen meer dan alleen gevederde dieren.
Energie, verhalen en ervaringen zijn vrij als een vogel.
Ze reizen ongezien over continenten en vinden grond in iemands geest.
De Vogel staat sinds gister op mijn kast.
Naast De Engel van mijn moeder.
En Het Hart van T.
Het is een klein museum.
Een nieuw museum.
Dat van De Ongederfde Levensvreugde.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Cantat, Rady, Trintignant.

    Waar was jij de avond van 26 juli 2003? Ik weet waar ik was. Ik vierde mijn verjaardag op De Parade in Utrecht, met mijn vrienden. En precies negentien dagen daarna zou ik degene ontmoeten die bijna mijn ondergang werd. Die tot tweemaal toe plotseling en razendsnel zijn handen om mijn keel zou zetten in een poging om me dood te knijpen. Op momenten dat ik het niet met hem eens was. En hem dat had laten weten. Ik weet ook waar de Franse actrice   Marie Trintignant was, die avond.  Op 26 juli 2003 was ze voor filmopnamen in de Litouwse stad Vilnius. De man met wie ze een affaire had aangeknoopt was bij haar. Bertrand Cantat was de frontman van de populaire Franse band   Noir Désir.  Getrouwd met de moeder van zijn twee kinderen, Krisztina Rady, was hij maanden daarvoor een affaire begonnen met de eveneens al getrouwde Trintignant. Hun affaire ging gepaard met ups en downs. Er waren ruzies. Er was de voortdurende zuigende aanwezig...
Een reactie posten
Meer lezen

Duw het.

  Elke keer als ik die clip zie, sta ik denkbeeldig onmiddellijk in die geweldige discotheek onder het Stadhuis in Utrecht. Het is het begin van de jaren negentig. En Salt-N-Pepa hebben het nummer ‘Tramp’ uitgebracht, enkele jaren ervoor. De hiphopgroep, die uit drie meiden bestaat, krijgt echter wereldwijd succes met de B-kant van 'Tramp’. Deze hit ‘Push it’ is een van de eerste hiphopbeats die ik in Fellini hoorde. In die nachtclub waren veel eerste keren voor mij. Niet alleen werd er op donderdagavonden geweldige salsa- en latinmuziek gedraaid. Ook hoorde ik er de definitieve overgang van disco, soul en funk naar hip hop. En later naar electrobeats als trance en hard-bop, vervolgens ten slotte naar house.  Deze jaren, zo  bleek later, waren een snijpunt in de tijd waarin mode en muziek definitief veranderden. Drie avonden per week was ik in Fellini te vinden. Soms met een grote groep vrienden, soms met vriendinnen, bij gelegenheid alleen. Net als nu was ik ...
Een reactie posten
Meer lezen

Dodenherdenking

    Onder een wolkenhemel waar de avondzon doorheen piepte terwijl het soms zachtjes motregende, was daar de Dodenherdenking. In het Walkart-park speelde het Koninklijk Zeister Harmonie Muziekgezelschap prachtige koralen. De burgemeester sprak een menigte mensen toe. Er waren jongeren die samen stonden. Gezinnen of moeders met grote en kleine kinderen. Ouderen, sommigen zeer slecht ter been die onder de grote kastanjes stilstonden. Boven alle hoofden was het enige geluid dat hoorbaar was in de diepe stilte, het gekwetter van de levendige groep knalgroene papegaaien. Die tussen de ruisende kruinen van de bomen hoog in de lucht dansten. Na de diepe, lange stilte werden kransen gelegd bij het Monument Voor De Gevallen.   Waarna de tocht ging naar het Joods Monument met daarop de 153 namen van Joodse Zeistenaren die omkwamen als gevolg van de Holocaust. De kranslegging eindigde bij het Indië Monument, daar geplaatst...
Een reactie posten
Meer lezen