Doorgaan naar hoofdcontent

Intentie.


 

 

‘Kinderen die vragen, worden overgeslagen’ luidde het adagium toen ik jong was. Wanneer ik bonbons voorbij zag komen en van geluk vergat dat er anderen waren die eerst mochten kiezen, hoorde ik deze zin. Uitgesproken met de bedoeling schaamte te brengen. Met succes. Kleiner dan op zulke momenten voelde ik me niet.

Het is een van de meest fnuikende zinnen die je als mens kunt horen. En bovendien klopt hij niet.

Want vragen staat vrij. Kinderen die vragen ontdekken, hebben hun nieuwsgierigheid aan staan, willen zich de wereld eigen maken, vragen om hulp en leren hoe ze kunnen krijgen wat ze graag hebben willen.

 

 

Iets vragen om iets te krijgen, kan ook zonder anderen erbij. Door in je hoofd een intentie te zetten. Het is een voornemen dat je in je hoofd creëert. Een vraag over een ervaring waarvan je graag wil dat die gebeurd. Een intentie is gericht op actie en op beleving. En is gekoppeld aan de dingen die écht belangrijk voor je zijn. Je stemt je bewustzijn actief af op hetgeen je vraagt. En daar begint het.

 

Zoals je roze olifanten zien zult wanneer iemand je vraagt juist niet aan een roze olifant te denken, zo zal je geest zich na een intentie openstellen voor hetgeen je vroeg.

Zich focussen en de dingen opmerken die je gaan helpen je doel te realiseren.


Vragen om wat je hebben wilt kan zo simpel of uitgebreid als je zelf wilt. Bedenk gewoonweg: hoe wil ik me aan het eind van de dag voelen? Of: wat wil ik vandaag ervaren? Denk aan eenduidige woorden als liefde, vriendschap, vertrouwen, rust.
Een andere manier is: hoe wil ik dat een bepaalde activiteit zal verlopen? Doorloop in gedachten de meest succesvolle manier van deze activiteit. En laat het los.

 

Het allerbelangrijkste bij het zetten van een intentie? Geloof in de kracht van je gedachten. Geloof dat als je vraagt, je krijgen zult. Wees doodgewoon de schaamteloze ontvanger van hetgeen je geest naar je toe brengt.

Ik vroeg en kreeg veel in mijn leven. Geen bonbons. Wel antwoorden op prangende kwesties. Oplossingen voor Grote Problemen. En het juiste huis, de gewenste partner. Een kerngezond kind terwijl de kans daarop extreem klein was. Soms denk ik dat er meer is tussen hemel en aarde. Omdat er zoveel moois naar me toekomt. Terwijl ik er alleen maar om heb hoeven vragen. En overgeslagen word ik niet. Nooit meer.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Cantat, Rady, Trintignant.

    Waar was jij de avond van 26 juli 2003? Ik weet waar ik was. Ik vierde mijn verjaardag op De Parade in Utrecht, met mijn vrienden. En precies negentien dagen daarna zou ik degene ontmoeten die bijna mijn ondergang werd. Die tot tweemaal toe plotseling en razendsnel zijn handen om mijn keel zou zetten in een poging om me dood te knijpen. Op momenten dat ik het niet met hem eens was. En hem dat had laten weten. Ik weet ook waar de Franse actrice   Marie Trintignant was, die avond.  Op 26 juli 2003 was ze voor filmopnamen in de Litouwse stad Vilnius. De man met wie ze een affaire had aangeknoopt was bij haar. Bertrand Cantat was de frontman van de populaire Franse band   Noir Désir.  Getrouwd met de moeder van zijn twee kinderen, Krisztina Rady, was hij maanden daarvoor een affaire begonnen met de eveneens al getrouwde Trintignant. Hun affaire ging gepaard met ups en downs. Er waren ruzies. Er was de voortdurende zuigende aanwezig...
Een reactie posten
Meer lezen

Duw het.

  Elke keer als ik die clip zie, sta ik denkbeeldig onmiddellijk in die geweldige discotheek onder het Stadhuis in Utrecht. Het is het begin van de jaren negentig. En Salt-N-Pepa hebben het nummer ‘Tramp’ uitgebracht, enkele jaren ervoor. De hiphopgroep, die uit drie meiden bestaat, krijgt echter wereldwijd succes met de B-kant van 'Tramp’. Deze hit ‘Push it’ is een van de eerste hiphopbeats die ik in Fellini hoorde. In die nachtclub waren veel eerste keren voor mij. Niet alleen werd er op donderdagavonden geweldige salsa- en latinmuziek gedraaid. Ook hoorde ik er de definitieve overgang van disco, soul en funk naar hip hop. En later naar electrobeats als trance en hard-bop, vervolgens ten slotte naar house.  Deze jaren, zo  bleek later, waren een snijpunt in de tijd waarin mode en muziek definitief veranderden. Drie avonden per week was ik in Fellini te vinden. Soms met een grote groep vrienden, soms met vriendinnen, bij gelegenheid alleen. Net als nu was ik ...
Een reactie posten
Meer lezen

Dodenherdenking

    Onder een wolkenhemel waar de avondzon doorheen piepte terwijl het soms zachtjes motregende, was daar de Dodenherdenking. In het Walkart-park speelde het Koninklijk Zeister Harmonie Muziekgezelschap prachtige koralen. De burgemeester sprak een menigte mensen toe. Er waren jongeren die samen stonden. Gezinnen of moeders met grote en kleine kinderen. Ouderen, sommigen zeer slecht ter been die onder de grote kastanjes stilstonden. Boven alle hoofden was het enige geluid dat hoorbaar was in de diepe stilte, het gekwetter van de levendige groep knalgroene papegaaien. Die tussen de ruisende kruinen van de bomen hoog in de lucht dansten. Na de diepe, lange stilte werden kransen gelegd bij het Monument Voor De Gevallen.   Waarna de tocht ging naar het Joods Monument met daarop de 153 namen van Joodse Zeistenaren die omkwamen als gevolg van de Holocaust. De kranslegging eindigde bij het Indië Monument, daar geplaatst...
Een reactie posten
Meer lezen