Doorgaan naar hoofdcontent

Rest.

Alles wat over is van het leven in het grote huis met jullie, past eigenlijk in een grote schoenendoos.
Om precies te zijn; in de doos waar de schoenen in zaten die T. afgelopen zaterdag gekocht heeft.
Mama's ketting zit erin.
Papa's oude horloges.
Een zilveren servetring die ik kreeg toen ik een jaar of zeven was.
Een tinnen vaasje waarin mama takjes en bloemen uit de tuin tot een boeket schikte.
 De gedichtenbundels van mama. Papa's oude aluminium buisjes waar kleine fotorolletjes in zaten.
Jullie twee dag-missalen.
De zijden bloemen die mama  droeg op een bruiloft in de jaren zestig. Een wit zijden zakboekje van haar, met een filigrein gehaakt randje.
Bewaarde brieven en kaarten van jullie aan mij.
Oh, er zit nog veel meer in de doos.
Allemaal kleine zaken die grote herinneringen met zich meebrengen.
De rest past niet in de doos, die naar vers leer en karton ruikt.
Dat zit allemaal in mijn hoofd opgeslagen.
Daar hoef ik niet eens meer de deksel vanaf te doen met voorzichtige bewegingen, van die denkbeeldige doos in mijn hoofd.
De herinneringen komen en gaan wanneer ze willen.
In geuren en kleuren komen ze tot mij, kleine fragmenten van het grootse, grillige leven met jullie.
Soms komen tranen mee.
Meestal een groot gevoel van dankbaarheid.
Maar alles wat over is van het leven in het grote huis, met jullie, zit in een verse schoenendoos.
Niets is verloren gegaan.
Niets.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Cantat, Rady, Trintignant.

    Waar was jij de avond van 26 juli 2003? Ik weet waar ik was. Ik vierde mijn verjaardag op De Parade in Utrecht, met mijn vrienden. En precies negentien dagen daarna zou ik degene ontmoeten die bijna mijn ondergang werd. Die tot tweemaal toe plotseling en razendsnel zijn handen om mijn keel zou zetten in een poging om me dood te knijpen. Op momenten dat ik het niet met hem eens was. En hem dat had laten weten. Ik weet ook waar de Franse actrice   Marie Trintignant was, die avond.  Op 26 juli 2003 was ze voor filmopnamen in de Litouwse stad Vilnius. De man met wie ze een affaire had aangeknoopt was bij haar. Bertrand Cantat was de frontman van de populaire Franse band   Noir Désir.  Getrouwd met de moeder van zijn twee kinderen, Krisztina Rady, was hij maanden daarvoor een affaire begonnen met de eveneens al getrouwde Trintignant. Hun affaire ging gepaard met ups en downs. Er waren ruzies. Er was de voortdurende zuigende aanwezig...
Een reactie posten
Meer lezen

Duw het.

  Elke keer als ik die clip zie, sta ik denkbeeldig onmiddellijk in die geweldige discotheek onder het Stadhuis in Utrecht. Het is het begin van de jaren negentig. En Salt-N-Pepa hebben het nummer ‘Tramp’ uitgebracht, enkele jaren ervoor. De hiphopgroep, die uit drie meiden bestaat, krijgt echter wereldwijd succes met de B-kant van 'Tramp’. Deze hit ‘Push it’ is een van de eerste hiphopbeats die ik in Fellini hoorde. In die nachtclub waren veel eerste keren voor mij. Niet alleen werd er op donderdagavonden geweldige salsa- en latinmuziek gedraaid. Ook hoorde ik er de definitieve overgang van disco, soul en funk naar hip hop. En later naar electrobeats als trance en hard-bop, vervolgens ten slotte naar house.  Deze jaren, zo  bleek later, waren een snijpunt in de tijd waarin mode en muziek definitief veranderden. Drie avonden per week was ik in Fellini te vinden. Soms met een grote groep vrienden, soms met vriendinnen, bij gelegenheid alleen. Net als nu was ik ...
Een reactie posten
Meer lezen

Dodenherdenking

    Onder een wolkenhemel waar de avondzon doorheen piepte terwijl het soms zachtjes motregende, was daar de Dodenherdenking. In het Walkart-park speelde het Koninklijk Zeister Harmonie Muziekgezelschap prachtige koralen. De burgemeester sprak een menigte mensen toe. Er waren jongeren die samen stonden. Gezinnen of moeders met grote en kleine kinderen. Ouderen, sommigen zeer slecht ter been die onder de grote kastanjes stilstonden. Boven alle hoofden was het enige geluid dat hoorbaar was in de diepe stilte, het gekwetter van de levendige groep knalgroene papegaaien. Die tussen de ruisende kruinen van de bomen hoog in de lucht dansten. Na de diepe, lange stilte werden kransen gelegd bij het Monument Voor De Gevallen.   Waarna de tocht ging naar het Joods Monument met daarop de 153 namen van Joodse Zeistenaren die omkwamen als gevolg van de Holocaust. De kranslegging eindigde bij het Indië Monument, daar geplaatst...
Een reactie posten
Meer lezen